De dag na de gibbon experience zijn we vanui Huay Xai met de slowboat richting Luang Prabang vertrokken. De boot doet er twee dagen over en zoals jullie waarschijnlijk verwachten gaat ie inderdaad erg 'slow'. De eerste dag zitten we ongeveer zes uurtjes op het water. Tegenover ons zit een Aziatisch gezin, waarvan de man een gitaar bij zich heeft. Na een paar uurtjes barst het gejengel los. We mogen lekker mee genieten, wat een geluk! De natuur in Laos is prachtig. Wanneer je de hele dag op de boot zit wordt het wel een beetje eentonig. Over de Mekong River varen we naar Pakbeng, een klein dorpje langs de rivier. In Pakbeng gaan we op zoek naar een slaapplaats. "Double room, hot shower, Wi-Fi". Oké, prima! In een bakkie worden we naar het guesthouse gebracht. Zoals bijna overal in Laos is de Wi-Fi uiteraard weer prut. Meer dan een berichtje sturen zit er niet in. Het koelt weer flink af, dus met de dikke trui en de lange broek aan gaan we op zoek naar een eettentje. We belanden bij een Indiesch restaurant en genieten van een een heerlijke maaltijd. Wanneer we aan het eten zijn horen we iemand achter ons vragen hoe laat de boot morgen naar Luang Prabang vertrekt. Meteen kijken zes andere mensen en wij om, om te horen wat het antwoord is. We beginnen allemaal kei hard te lachen, maar helaas weet niemand echt het antwoord. De ene zegt dat de boot om 08.00 uur vertrekt, de ander zegt 09.00 uur en weer een ander zegt 09.30 uur. Het is weer goed geregeld allemaal. In het guesthouse zeggen ze dat de boot om 09.00 uur vertrekt. Hier gaan we dan ook maar vanuit.

De volgende ochtend komen we om 08.30 uur bij de pier aan. "Luang Prabang?" "Yes, please." We zien dat één boot al helemaal vol geladen zit. De andere boot is nog half leeg. Natuurlijk komen er weer wat mensen te laat. Een paar minuten na negen vertrekt ook onze boot naar Luang Prabang. Helaas zit het Aziatische gezin in de andere boot. Hè, wat vinden we dat toch jammer. Het is goed koud op de boot. Het is bewolkt en de zon komt langzaam door. Ingepakt met mijn dikke vest en een sjaal om de kop varen we verder over de Mekong River. Het is weer een lange rit. We varen tussen de bergachtige natuur van Laos. Af en toe stoppen we langs de rivier om locals uit te laten stappen. In de verte, verscholen in de jungle, zie je dat er kleine hutjes staan. Hier leven deze mensen dus, enorm primitief. Totaal niet voor te stellen. Kleine kinderen zitten in het zand te spelen en komen vrolijk aangerend wanneer de boot arriveerd. De toeristen, inclusief wij, staan hier lekker asociaal foto's van te maken. Aan het eind van de middag komen we in Luang Prabang aan. Met de tuktuk taxi gaan we naar het centrum op zoek naar een slaapplaats. We hebben totaal geen idee waar we moeten zijn. Snel maar even een koffietentje opgezocht om Wi-Fi te scoren. Uiteindelijk vinden we een slaapplaats. Na een rondje over de nightmarket te hebben gelopen gaan we terug naar ons hostel.

De volgende dag gaan we Luang Prabang ontdekken. Het is een klein, oud, maar knus stadje. We bezoeken het Royal Palace, de tempel That Chomsi op een berg en de mooiste tempel van Laos, Wat Xieng Thong. We gaan op tijd slapen, want de volgende dag moeten we vroeg op staan. Om 05.45 uur staan we fris en fruitig langs ons bed om de straat op te gaan. Lange broek aan, dikke trui aan en sjaal om; ja het is koud buiten!! Om 06.00 uur gaan de monniken de straat op om eten te verzamelen. Deze krijgen zij als offering van de locals. Op de hoofdstraat staan de stoeltjes voor de toeristen al klaar en komen de vrouwtjes meteen naar ons toe gerend dat we eten voor de monniken moeten kopen. Maar no way, hier doen wij niet aan mee. We hadden begrepen dat de monniken het eten van de toeristen uiteindelijk weg gooien. Snel weg hier dus. We zijn de kleine zijstraatjes in gelopen om het toerisme te vermijden en het pure ritueel te kunnen zien. In de straatjes zitten enkele locals op leeftijd netjes klaar met hun potje met rijst. In de verte zien we de monniken zich verzamelen voor een tempel. Van een afstand blijven we wachten. De monniken vertrekken en lopen door de straten van de stad. Bij elke local lopen ze netjes in een rij langs. Elke monnik krijgt een handje vol met rijst in zijn potje geofferd. Zo lopen ze door alle straten van Luang Prabang en verzamelen ze hun voedsel voor deze dag bij elkaar. Een bijzonder ritueel en erg leuk om dit van dichtbij mee te mogen maken. We gaan terug naar ons hostel en pakken nog een uurtje slaap. Hierna gaan we met de tuktuk naar de watervallen. Samen met twee Koreaanse jongens (die enorm gek zijn op selfies met ons maken en in 5 weken de wereld rond reizen) en een echtpaar uit Zwitserland delen we de tuktuk. We komen uit bij een bijzonder mooie waterval met helder blauw water. We zijn er nog vroeg bij en kunnen dus nog mooi wat kiekjes nemen zonder dat er mensen op staan.

Wanneer we met de tuktuk terug gaan is het ontzettend warm en hebben we enorm zin in verkoeling. We vinden een chill zwembad waar we de rest van de middag door brengen. 's Avonds scoren we een lekkere curry en gaan we naar de welbekende 'utopia' bar. In eerste instantie lijkt hier 's avonds weinig te doen. Veel eettentjes sluiten op tijd en de nightmarket stopt er ook vroeg mee. We hadden echter gehoord over dé beroemde bar van Luang Prabang. Op weg naar de bar komen we veel gezelligheid tegen. Utopia is een relaxe bar aan de rivier, waar je lekker kunt chille. Je moet er vroeg bij zijn, want rond half 12 sluit de bar. Maaaaar.. de bowlingbaan is wel nog open. "Zullen we gaan bowlen?" "Ja, why not?!" We hebben geen idee waar we naar toe moeten dus we lopen maar een groepje mensen achterna. "Hey Nederlanders, gaan jullie met ons mee bowlen?" horen we opeens. Met team Holland in de tuktuk gaan we naar de bowlingbaan. Het blijkt toch wat verder weg te zijn dan verwacht. We worden gedropt bij een loods waar wat tuktuk's buiten staan. Haha, zou het hier zijn? We komen binnen en staan al bijna met twee voeten op de eerste bowlingbaan. We regelen een baan en het bowlen kan beginnen. Ohja, laten we nog maar even een fles wodka bestellen. Terwijl de wodka-7up wordt ingeschonken vliegen de eerste ballen over de baan. Haha, wat een idee om om half 1 's nachts nog te gaan bowlen. De prestaties worden er steeds beter op. Wanneer de eerste ronde er op zit hebben we de smaak zo te pakken dat we besluiten om nog een rondje te doen. Laat in de avond komen we thuis van een onvergetelijke avond Luang Prabang.

De volgende ochtend staan we om 09.00 uur met onze spullen op de stoep om opgehaald te worden. We gaan naar de volgende bestemming: Vang Vieng. Het is zo'n vijf uurtjes rijden met een minivan. Na lang wachten worden we eindelijk om 10.00 uur opgehaald om naar het busstation te gaan. Onze minivan zou om 10.00 uur vertrekken, als dat maar goed gaat... Uiteraard is het weer slecht geregeld allemaal maar we zijn onderweg naar Vang Vieng. Opgepropt in de minivan rijden we over het hobbelige wegdek. Af en toe flink uitkijken dat we niet het ravijn in donderen. Inmiddels ben ik toch al heel wat gewend, maar van dit reisje kreeg ik toch wel de kriebels. Wat mij betreft; aub nooit meer! Halverwege de middag komen we aan in Vang Vieng. Het is behoorlijk warm hier! Totaal niet meer gewend na die kou van de afgelopen dagen. Met een aantal mensen uit het hostel gaan we naar een enorm chille plek aan de rivier. Overal hangen hangmatten, er kan gezwommen worden en er liggen tubes in het water. Om je heen heb je uitzicht over de prachtige natuur van Vang Vieng, wat is het mooi hier. Ja heerlijk, dit bevalt me wel! Na een paar uurtjes in zo'n heerlijke hangmat gehangen te hebben gaan we terug naarhet hostel. Even douchen en dan de gezelligheid op zoeken. Na het eten bezoeken we de welbekende 'sakura' bar. Het is nog vroeg op de avond, maar de Koreanen zijn al druk om zich heen aan het springen. Wat een gekkehuis! Het eten en drinken is hier een stuk goedkoper dan in Luang Prabang, ook dit bevalt me wel. We scoren een sakura bar shirtje, leren veel nieuwe mensen kennen en hebben een top avond. Ook hier sluit de bar weer vroeg; 23.30 uur. Maaar.. er is nog altijd een bar langer open. Het feestje is dus nog niet afgelopen.

De volgende dag moeten we voor 10.00 uur opstaan om nog gratis ontbijt te kunnen scoren. Tsja, we blijven backpackers hè. Met een aantal mensen die we gisteren hebben leren kennen en een groep uit het hostel besluiten we om te gaan tuben. Hè wat, tuben? Met een rubberen band de rivier over gaan en bij verschillende bars stoppen om een drankje te nuttigen. Het is iets wat al jaren gedaan wordt in Vang Vieng en ook al een aantal keren goed mis is gegaan. Voldoende alcohol en een harde stroming kunnen voor fatale ongelukken zorgen. Inmiddels zijn er nog maar twee bars overgebleven van de vijftien. Het water staat ontzettend laag en de stroming is minimaal. Het is allemaal niet meer zo spannend dus, maar we hebben wel een ontzettend leuke dag gehad! Met een bucket in de hand in een band op het water dobberen en veel mensen ontmoeten. De meest vreemde gesprekken met random mensen hebben, ja we hebben goed gelachen. 's Avonds in de sakura bar lijkt het dan ook dat we iedereen in de bar kennen. Het was een top dag!

De volgende dag gaan Josien en ik met twee andere Nederlandse meiden de omgeving verkennen. We hadden het idee om twee scooters te huren en rond te gaan touren. Wanneer we door het stadje aan het lopen, komen we er achter dat je ook een quad kan huren. Hmm.. dit is ook best vet. Bij het verhuurbedrijf vinden ze het toch niet zo'n strak plan als we met zijn tweeën op één quad zouden gaan. Ze zijn bang dat we het bergachtige gedeelte niet over zouden komen. Ach joh, we zijn maar dames en hartstikke licht. We gaan op zoek naar een andere tent en anders wordt het toch maar een scooter huren. Om de hoek vinden we een verhuurbedrijf waarvan de quads een stuk krakkemikkiger er uit zien, maar waar ze wel akkoord gaan met ons plan. Op de quad gaan we richting de Blue Lagoon. We rijden weg en verbazen ons hoe akelig langzaam deze dingen gaan. Nee.. Dit meen je niet?! Wordt dit het tempo van de dag? Op een slakkentempo rijden we door Vang Vieng. Wanneer ik op een gegeven moment de quad weer in de vooruit zet lijkt ie ietsiepietsie harder te gaan. Om Vang Vieng uit te komen moeten we de rivier over. In Laos is alles nog best primitief en heerlijk Aziatisch, dus ook de brug om de rivier over te komen. Het is een houten brug (nog net niet gemaakt van bamboe) die aan de zijkanten bijna volledig open is. Wanneer je een beetje te veel naar links gaat lig je in het water. De brug is niet meteen gemaakt om met een quad over te rijden, maar hè laten we het toch even doen. Je ziet meteen dat ik erg goed in auto rijden ben, want we komen veilig met quad en al aan de overkant van de rivier. We rijden vrolijk verder en genieten van de prachtige omgeving. Wat is Laos toch mooi! Dan staat er plotseling een leuke uitdaging voor de neus; we mogen een berg op rijden. Kunnen we meteen testen of deze quads hiervoor gemaakt zijn. Met een goede aanloop (in de hoop dat dit werkt) rij ik de berg, maar helaas.. Halverwege blijven we hangen en begint de quad tegen te sputteren. Shit.. wat moet ik doen? Wanneer ik gas blijf geven komt er rook uit de motor, de rem los laten lijkt ook geen optie. Aaaaah.. Redelijk in paniek! Op dat moment komt er een local langs. Zal deze vriendelijke man onze redder zijn? Hij legt vier stenen achter de wielen en geeft mij de opdracht om gas te geven. De rest gaat de quad duwen en ja hoor! We komen vooruit! Hehe, we zijn boven. Als we deze heuvel al niet op komen ben ik benieuwd wat ons de rest van de dag nog wachten te staat. We rijden op ons dooie gemak naar de Blue Lagoon. Zelfs scootertjes halen ons in. De blue lagoon is helaas niet zo mooi als we verwacht hadden. Eigenlijk stelt het weinig voor. Een klein meertje waar wat mensen aan het zwemmen zijn and that's it. We chillen op het gras en zoeken de verkoeling op in he water. Hierna doen we nog een bezoekje aan de caves. Leuk, maar wat mij betreft ook niet erg bijzonder. Wanneer we bij de Blue Lagoon weg willen gaan zien we dat bij één van onze quads de schakelaar ontbreekt.. Shit. Gejat? Zijn we gescamd? Gelukkig staat ie nog in zijn vooruit dus kan er gewoon mee terug gereden worden. Alleen achteruit rijden gaat dus niet. We rijden terug richting het stadje. Onderweg scoren we nog een lekkere rijstmaaltijd en zien we van dichtbij dat onze quads bijna plat gewalst worden, oefff.. Dat scheelt maar net! Bij terugkomst parkeren we de kapotte quad tactisch voor het verhuurbedrijf. Oké, paspoort (deposit) terug scoren en zo snel mogelijk weg hier! We lachen vriendelijk naar het personeel, ik krijg mijn paspoort terug en we komen zonder problemen weg bij het verhuurbedrijf. Yes, happy! We gaan nog even chillen in de hangmatten aan de rivier en genieten van de zonsondergang. Hierna gaan we terug naar het hostel, even lekker douchen, wat eten en weer rechtstreeks door naar de sakurabar. Helaas missen we de happy hour, wat betekent gratis wodka-mix van 20.00 uur tot 21.00 uur. We meeten onze bowlvrienden van Luang Prabang en drinken een drankje met team Holland.

De volgende dag gaan Josien en ik met de bus verder naar Vientiane. Na een helse rit inclusief een hoofdwond komen we aan in Vientiane. Inmiddels veel gewend, maar de bus in Laos is toch echt geen succes. We scoren een hostel, moeten weer even wennen aan de enorme warmte en doen rustig aan. Uiteindelijk zien we niks van de stad, maaaar.. We hadden van eigenlijk iedereen die er geweest was, begrepen dat het niet de moeite waard is. Dus spijt dat we het hebben over geslagen? Nee hoor.

De volgende dag vliegen we van Vientiane naar Koh Samui (eiland in zuid-thailand). Helaas is een rechtstreekse vlucht niet mogelijk dus hebben we een overstap in Bangkok. We lopen er als zombies bij, totaal vermoeid met chronisch slaaptekort. Die feestjes in Laos hakken er behoorlijk in. Het plan was om een nacht op Koh Samui te blijven en dan door te gaan naar Koh Tao. Aangekomen in Koh Samui krijgen we een impulsieve ingeving; laten we vandaag nog de boot naar Koh Phangan nemen. Maar we hebben geen hostel geboekt en de fullmoon komt er aan. Tsja.. een risico, maar Just do it! Het eerste beste hostel dat we tegen komen ziet er gezellig uit. We onderhandelen over de prijs en besluiten tot na de fullmoon te blijven. Na het eten gaan we 'even' een kijkje nemen bij de feestjes op het strand. "Ik weet niet of ik het lang vol houdt, ben kapot moe", "we zien wel toch?!". En ja hoor, voordat we het in de gaten hebben is het 5 uur 's nachts voordat we terug zijn bij het hostel. We hebben vrienden gemaakt uit Chili, Israël en Argentinië. Nederlanders? Deze zijn eindelijk een keer nergens te bekennen. Ondanks dat ik mijn teen kei hard gestoten heb, was het een top begin van de tijd op Koh Phangan. Wauw, wat zijn de feestjes heerlijk hier. Crazy people everywhere, I like it!

De rest van de dagen zien er niet veel anders uit. We brakken eerst heerlijk uit, gaan naar het strand, lopen terug langs de 7eleven, scoren chips en cola, gaan chille bij het hostel, maken nieuwe matties, we drinken uit buckets en gaan naar de leukste strandfeestjes. Yes, Koh Phangan: I Love You!! De dag van de fullmoon huren we met twee vrienden twee scooters en gaan we met zijn vieren het eiland rond touren. In Azië kom je op iedere hoek van de straat mensen tegen met grote schaafwonden op de benen en verband om. Ja, echt iedereen dondert hier van de scooter. Ik vraag me vaak af wat mensen allemaal uitvreten op dat ding, want ik heb vijf weken zonder enige problemen op een scooter in Indonesië rond gereden. Maar ook nu weer, de hosteleigenaar raadt ons af om een scooter te huren. Je wordt bang van de kostenlijst wanneer er schadecaan de brommer is. Desondanks; Just do it. De andere twee hebben lange tijd in Ho Chi Minh gewoond en zijn ervaren scooterrijders. We beginnen aan de trip en komen er al snel achter dat het akelig heuvellig is. Wanneer je het bordje met 20% helling ziet staan slik je toch even, maar ook nu: Just do it! We verkennen het eiland en wat is het prachtig hier! Het eiland heeft zo veel meer te bieden dan alleen non-stop partyen. We komen uit bij een mooi viewpoint en hebben uitzicht over de dicht gegroeide jungle en een helder blauwe zee. We rijden door naar een mooi strand waar we even gaan chille en in slaap vallen (verrassend). Wanneer de zon langzaam onder gaat worden we wakker. We besluiten om tot na de zonsondergang te blijven en dan terug naar huis te rijden. We laten de andere twee rijden, Josien en ik springen achterop. Vroeeem.. we crossen over het eiland en zijn binnen no time weer terug bij het hostel. Wat een heerlijke dag! In het centrum en bij ons hostel is het al een gekkenhuis. Vanavond is het volle maan en dat wordt dus groots gevierd; de welbekende fullmoonparty. Iedereen loopt rond in neon kleding en zit onder de neon verf. Wij scoren snel een douche en gaan ons dan ook vol schminken. Alvast een voorproefje op de vastelaovend! Het is een groot gekkenhuis op het eiland. Wanneer wij naar het strand lopen voor het feestje zien we al twee mensen afgevoerd worden. Oei.. Als dat maar goed gaat. Het wordt, net als de andere dagen, een top feestje!! We zien de zon opkomen en dansen tot laat in de morgen op het strand, heerlijk. Nog even twee uurtjes slaap pakken voordat we weer op mogen staan. Pfff.. Gekkenwerk! Niet te doen dit, maar oké; we moeten vandaag toch door naar Koh Tao.

Koh Tao was helaas maar van korte duur. Het is plotseling slecht weer geworden. We hangen de hele dag in een koffietentje en zijn onze tijd uit aan het zitten. Boven de golf van Thailand hangt een grote storm wat er voor zorgt dat veel ferry's gecanceld zijn. Hmm shit.. Donderdag gaat onze vlucht vanuit Bangkok. We komen er achter dat er nog maar twee ferry's per dag naar het vastenland gaan en dat ze een andere route nemen en er dus langer over doen. We wijzigen onze plannen en boeken voor de volgende dag de ferry en de bus naar Bangkok. Of ie daadwerkelijk gaat, weet niemand zeker. Afwachten dus...

De volgende dag komen we bij de pier aan, gelukkig de ferry vertrekt gewoon. De boot is aan gekomen en we zien veel mensen lijkbleek de pier op lopen. Oeef.. Als dat maar goed gaat zometeen. Gelukkig zijn we niet op stap geweest gisteren. Twee uur later als gepland vertrekt de ferry eindelijk. Het eerst stuk is zeer misselijkmakend. Het personeel deelt zakjes uit. Bij elk vol zakje krijg je een gratis happy meal, grapje. In plaats van meteen naar het vaste land te gaan, gaan we eerst naar Koh Phangan en Koh Samui en gaan we dan naar het vaste land. Vijf uur later vertrekken we met de bus naar Bangkok en mogen we nog 500 km af leggen. Uiteindelijk doen we er 16 uur over om vanuit Koh Tao in Bangkok te komen.

De laatste dag in Bangkok gaan we nog even de laatste dingen shoppen en bereiden we ons voor op het vertrek terug naar Nederland. Pff.. De tijd is zo snel gegaan. Voor mijn gevoel ben ik pas een paar weken weg van huis. Nederland missen? Nee eigenlijk totaal niet. Elke dag maak ik zo veel bijzondere dingen mee, dan lijken de dingen van thuis niet meer zo boeiend. De laatste avond in Bangkok drinken we de laatste Chang biertjes, chille we met een tuktuk en hebben we nog goed gelachen. Dan is het zo ver.. Tijd om naar het vliegveld te gaan, tijd om naar huis te gaan...Bye bye, Zuid-Oost Azië!

En nu terug in Nederland begint het verwerken van alle bijzondere ervaringen die ik de afgelopen vier maanden heb mogen beleven. Waarschijnlijk pas over een paar maanden realiseer ik me wat voor bijzondere ervaring ik heb op gedaan. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik deze kans heb mogen aangrijpen en dat de dingen zo gelopen zijn. De reis waar ik twee jaar alleen maar van kon dromen is in werkelijkheid nog veel mooier geworden. Vier maanden geleden vertrok ik vol met zenuwen met alleen maar mijn backpack naar de andere kant van de wereld. Niet weten wat me te wachten stond begon ik aan deze trip en durfde ik het avontuur aan te gaan. Al snel voelde ik me helemaal thuis en kon ik genieten van alle momenten. Je leert te dealen met de middelen die je hebt en komt er achter dat je maar weinig nodig hebt. Doordat je maar zo weinig middelen hebt ga je de kleine dingen die je tegen komt meer waarderen in het leven. Ik heb veel mensen gezien die in ontzettende armoede leven. Vol bewondering heb ik ervaren hoe vriendelijk en gastvrij deze mensen zijn. Met een grote glimlach op hun gezicht staren ze naar mijn blonde koppie, terwijl ze kei hard aan het werken zijn voor een dagloon van rond de 3 euro. Hoe deze mensen leven, met vaak een kleiner rijkdom dan wij Nederlanders, is bewonderingswaardig. Hoe gelukkig je kunt zijn met weinig, bewijzen zij. Van drie keer per dag rijst tot aan gefrituurde spin; ik heb kennis gemaakt met (voor mij) de meest vreemde eetgewoontes. Ik heb backpackers van over de hele wereld ontmoet, ieder met zijn eigen verhaal en zijn eigen reden om te gaan reizen. Ik heb de meest toffe feestjes mogen mee maken en de meest spontane acties ervaren. Niks moet, alles mag; Ik hou er van.

Ik besef ik me nu nog beter hoe goed wij het in Nederland hebben en hoe blij we mogen zijn in wat voor veilige omgeving we mogen opgroeien. Geniet van de kleine dingen, waardeer de kleine dingen en zet de belevenis om in een betekenis voor jou. Enjoy life!

Lieve allemaal, bedankt voor alle spontane en enthousiaste berichtjes die ik tijdens mijn reis van jullie ontvangen heb. Het is fijn om te weten dat iedereen zo ontzettend mee leeft en dat ik jullie heb mogen laten mee genieten van mijn fantastisch avontuur!