Nieuwjaar vieren in Bangkok, het feestje waar we al heel lang naar uit keken. 's Middags zagen we dat er extra beveiliging was in gezet en dat ze bij Khao San Road aan paspoort controles deden. Met een zomerjurkje aan en een kopie van ons paspoort liepen we richting Khao San Road. Op een gegeven moment liepen we, zonder dat we het door hadden, langs een enorme rij. Plotseling merkt Ellen het op en zegt "uhh dames, volgens mij is dit de rij voor de paspoortcontrole van Khao San Road?!". Uhh.. Ja het lijkt er inderdaad op. "Zullen we de shortcut proberen?" We weten nog een klein weggetje om uiteindelijk ook op Khao San Road te komen. We nemen deze en route en verbazingwekkend genoeg zien we dat via deze weg geen controle plaats vindt. Echt goede beveiliging hier in Bangkok! Op Khao San Road zit de sfeer er al goed in. Bij alle bars staat de muziek aan en aan het einde van de straat is een groot podium. Op straat verkopen ze overal 0,67L flessen (ja, glas op straat en in zo'n menigte is hier gewoon toegestaan) bier, buckets, gefrituurde insecten en gekke nieuwjaar items. We blijven hangen bij een gezellige bar. Met de flessen bier en de buckets in de hand dansen we op straat en knallen we het nieuwe jaar in. Midden op straat tussen alle mensen en tussen de huizen in wordt vuurwerk afgestoken. De security werkt hier zelf aan mee; ja, daadwerkelijk alles kan in Bangkok.

Wanneer we de volgende ochtend met een goede kater wakker worden weten we zeker dat het een fantastisch feestje was. Jammer genoeg is 1 januari ook de dag dat Ellen terug naar Nederland vliegt. Ik heb mijn halve backpack leeg gemaakt en aan Ellen mee naar huis gegeven. Wonder boven wonder past het ook nog allemaal in haar tas. Yes, nu heb ik lekker meer plaats om te shoppen aan het eind van de reis :-). Helaas is het dan zover, Ellen vertrekt en Josien en ik blijven in Bangkok. Best even vreemd om na 7 weken samen reizen afscheid te nemen!! Samen hebben we heel wat bijzondere avonturen beleefd. Voor mij voelt het nu ook wel heel definitief, het laatste deel van mijn avontuur is begonnen.

De volgende dag vertrekken Josien en ik met de bus naar het noorden van Thailand, Chiang Mai. We verblijven een stukje buiten Chiang Mai op een prachtige locatie. We hebben een eigen bungalow (ook best wel eens fijn) en een heerlijk zwembad. Door de eigenaar worden we uitgenodigd om de volgende dag mee te gaan mountainbike. Het was een pittig parcour met heel wat heuvels, maar hij verwacht dat we het wel aan kunnen. Dus de volgende ochtend staan we om 09.00 uur paraat om mee te gaan. Oeff.. sommige zien er wel heel sportief uit.. komen wij aan met een spijkerbroekje en topje. Tsja.. op dit soort sportieve activiteiten hebben we niet echt gerekend. Maar.. we gaan ons er maar gewoon aan wagen. Ze hebben prima mountainbikes tot hun beschikking. Het eerste deel van de tocht was gewoon op de weg. Na een tijdje gaan we off road en begint het al wat pittiger te worden. Josien en ik rijden braaf vooraan achter de gids aan. Hà, die sportieve kleding wil toch nog niet zo veel zeggen. De gids vertelt ons dat er later deze tocht nog een klim van 8 procent zou komen. Op een gegeven moment zien we een enorm steile helling in beeld komen. "Zou dit hem zijn?" Snel terug schakelen, verstand op 0 en fietsen maar. Er lijkt geen einde aan deze klim te komen. Kom op.. Nog ff door gaan! Helaas laat ons lichaam ons in de steek en moeten we afstappen. Met de fiets aan de hand lopen we naar boven. Haha wat een afgang... Gelukkig komt de meerderheid van de groep ook niet tot boven gefietst. We maken de route af en fietsen terug naar het guesthouse. In het guesthouse staat macaroni en spaghetti klaar voor lunch. We schuiven aan. Voor het eerst in maanden tijd weer pasta eten, heerlijk! Na de lunch verplaatsen we ons naar het zwembad en gaan we lekker chillen. Het zonnetje schijnt en het is heerlijk weer om in de zon te bakken. Pff toch best vermoeiend dat mountainbike (niks gewend hè).

De volgende dag verlaten voor een paar dagen Chiang Mai en gaan we met een minivan naar Pai. De rit er naar toe is al avontuurlijk. Het wegdek is flink kapot, waardoor we goed door elkaar geschud worden. Pai is een klein bergdorpje zo'n vier uurtjes van Chiang Mai vandaan. Er heerst een heerlijke hippiesfeer. We slapen een stukje buiten het centrum op een toffe locatie. Het hostel heeft verschillende kleine hutjes waar je met maximaal zes personen in kunt slapen. De hutjes hebben een rieten dak en je voelt de wind er doorheen komen. Eigenlijk slapen we dus bijna buiten. In Pai koelt het 's avonds sowieso al meer af dan in Chiang Mai. 's Avonds gaan we het centrum in. Brr.. dat zal wel koud worden vannacht?! We drinken een biertje en een wijntje en hebben eigenlijk weinig trek in eten. Natuurlijk moeten wel wat eten. We bezoeken de nightmarket en zien wat lekkers te eten. Waar kunnen we dit opeten? Naast het eetkraampje is een klein restaurantje. We zien dat twee mensen daar ook eten van de nightmarket hebben genuttigd. Ze wijzen ons dat we aan het tafeltje naast hen kunnen gaan zitten om ons eten op te eten. Maar er staat een bordje met "no food, no drink from outside"? De mannen geven aan dat dit geen probleem is, dus wij besluiten om daar te gaan zitten en bestellen een biertje. Het meisje van de bar brengt ons de biertjes, waarna ze in het Thais naar een andere man begint te mopperen. Al gauw komen we er achter dat ze totaal niet blij met ons is, omdat we eten van de nightmarket in haar restaurant aan het nuttigen zijn. De mannen zeggen nog steeds dat het geen probleem is en wij liggen dubbel van het lachen. Wanneer we ons eten op hebben nemen we de biertjes mee en lopen we nog een rondje over de nightmarket. Met bier op straat lopen? Ja hoor, geen probleem.

De volgende dag huren we een scooter en gaan we de omgeving van Pai verkennen. Vanuit het verhuurbedrijf krijgen we een kaart waar twee routes opstaan. We wijken iets van de route af en rijden door kleine dorpjes. De hellingen zijn flink steil, als die scooter dat maar trekt?! We volgen het bordje 'view point'. De weg blijft maar omhoog gaan en er lijkt geen einde aan te komen. Omhoog gaan is nog niet zo eng, maar we moeten straks natuurlijk ook weer zo steil terug naar beneden... Uiteindelijk bereiken we de top en komen we uit bij een mooi uitzicht over de bergachtige omgeving van Pai. Na een drankje stappen we weer op de scooter en gaan we aan de terugrit beginnen. Het eerste stuk naar beneden is al ontzettend steil, als dit maar goed gaat..! We gaan nog naar een waterval en rijden daarna terug naar de originele route. We maken de route af en zijn aan het eind van de dag weer terug bij ons hostel.

De volgende dag gaan we met de minivan terug naar Chiang Mai. Dit keer verblijven we in het centrum. We bezoeken verschillende tempels en verkennen de stad. De stad is veel groter dan ik in eerste instantie gedacht had. 's Avonds bezoeken we wederom de nightmarket. Helaas blijft ons regelmatig wat leuks aan de handen plakken. Gelukkig hebben we nog voldoende ruimte in de tas. Deze avond eten we op een soort foodfestival waar je verschillende soorten eten kunt krijgen. Overal staan kraampjes waar je eten en drinken kunt kopen, van Westers tot Aziatisch eten. In het midden staan verschillende soorten kleine tafeltjes en stoelen; van bioscoopstoelen tot tafeltjes met een hooiberg als stoel. Er wordt live muziek gemaakt (helaas niet altijd even zuiver) en er heerst een gezellige sfeer.

Nadat we de volgende dag verschillende tempels bezocht hebben en flink cultuur hebben gesnoven gaan we aan het eind van de dag met de tuktuk naar de cooking class. Je zou zeggen dat in de tuktuk maar maximaal plaats is voor twee personen, maar wanneer de chauffeur ook nog bij een ander guesthouse stopt om mensen op te halen wordt het wel erg leuk. Er komt een ouder echtpaar naar buiten gelopen. De chauffeur geeft aan dat de mevrouw gezellig bij ons achterin mag kruipen en dat de man op het trapje naast hem mag zitten. Het gezicht van de mevrouw staat al op ontploffen toen ze naar buiten liep, maar nu kijkt ze helemaal niet meer vrolijk. De man geeft aan hier niet mee te dealen en zegt tegen de chauffeur dat hij maar wat anders regelt. Dus hup, de chauffeur crosst met ons in de tuktuk door de kleine straatjes naar de hoofdstraat en stopt daar. Wat gaat er gebeuren? Hij loopt de straat op en probeert een andere tuktuk aan te houden. De eerst volgende lege tuktuk stopt en de man begint in het Thais uit te leggen dat hij zijn hulp nodig heeft. We crossen terug naar het echtpaar en het echtpaar wordt met de andere tuktuk naar de cookingclass gebracht. Stiekem had ik het wel grappig gevonden om met vier mensen in zo'n tuktuk te gaan, maar eigenlijk was dit wel beter. Veel te laat komen we aan bij de cookingclass. De rest staat al op ons te wachten en iemand van de organisatie begint tegen onze tuktukdriver te mopperen. Toen ze later hoorde dat de chauffeur vier mensen in zijn tuktuk mee wilde nemen was het helemaal feest. We gaan naar de markt en krijgen uitleg over de verschillende soorten groenten en kruiden die veel toegepast worden in de Thaise gerechten. Hierna gaan we naar de cookingclass en gaat het echte werk beginnen. We mogen allemaal vijf verschillende gerechten uit kiezen die we zelf gaan bereiden. Namelijk soep, noodels, curry paste en dessert. Verbazingwekkend kijk ik toe hoeveel olie, suiker en pepers er in de gerechten gebruikt worden. Na afloop krijgen we de recepten mee naar huis en kan ik dus in Nederland weer snel aan de slag. Dat Thaise eten bevalt me wel, zolang het maar niet al te spicy is.

De volgende dag brengen we een bezoek aan Eddy's olifantencenter. We worden op gehaald waarna het nog een eindje rijden is. Eddy zelf rijdt het busje en verzorgt ook de tour bij de olifanten. Bij aankomst leren we eerst wat commando's: 'meeeeeelong', 'sammmmzung'. Daarna mogen we de olifanten voeren; 30 bananen in een keer. De olifanten eten 300 kg per dag aan voedsel; van bananen tot aan rietsuiker en maïs. Hiervan poepen ze 50 kg per dag weer uit. Ze kunnen wel 100 jaar oud worden. De jongste olifant die Eddy momenteel heeft is 2,5 jaar oud en de oudste olifant is 60 jaar oud. Na de lunch is het tijd om op de olifant te gaan rijden. We krijgen allemaal een tros bananen om aan de olifanten te voeren. We zien meteen dat één olifant er enorm boven uit steekt. En ja hoor.. Josien en ik hebben natuurlijk weer geluk, wij krijgen deze mega grote olifant. Wauw, wat een beest! Eddy duwt mij naar die olifant toe en geeft aan dat ik de bananen moet geven. "Allemaal tegenlijk?" "Ja hoor, de hele tros". Ik geef de hele tros bananen en klim snel op zijn rug. Vervolgens geeft Josien ook een hele tros bananen aan deze olifant en klimt ook snel op zijn rug. In twee minuten tijd heeft dat beest minimaal 30 bananen naar binnen gewerkt, bizar. De mahout roept 'meeeeelong' en de olifant begint richting de jungle te lopen. "Aaah.. wat zitten we hoog!!". De olifant luistert braaf naar de commando's van de mahout. Plotseling begint de olifant te rennen, want een andere olifant (Jenny) wil hem in gaan halen. Jenny is een heel stuk kleiner, maar loopt ontzettend snel. De mahout roept verschillende commando's naar onze olifant, maar hij luistert totaal niet. "Aaah, stop met rennen, dit is eng!". De olifant stopt met rennen, maar in plaats van gewoon door te lopen gaat hij eten. Hij duwt zijn slurf de struiken in en probeert takken uit te trekken. De mahout blijft 'meeeelong' roepen, maar de olifant blijft doen waar hij zin in heeft: eten. Een stukje verderop staat een grote kar geladen met bamboe. De olifant loopt er langs en ja hoor.. Met zijn slurf pakt hij een grote hoeveelheid bamboe uit de kar. De helft valt natuurlijk op de grond, maar hij heeft wel weer wat eten te pakken. Wij liggen natuurlijk dubbel van het lachen, gek beest. De mahout geeft mij een grote bak vol met bananen, rietsuiker en maïs om deze vanuit boven op de olifant aan hem te voeren. De mahout geeft een commando, de olifant brengt zijn slurf omhoog en ik mag hem eten in de slurf leggen. Voordat ik het in de gaten heb is de slurf weer boven en zit ik helemaal vol met het speeksel van de olifant. Mijn shirt, mijn armen en zelfs mijn gezicht zit onder. Ieeeeh.. dit is vies! De slurf blijft omhoog komen en ik zit ondertussen volledig onder met speeksel. Ik ben dan ook erg blij wanneer het voedsel op is. De olifant loopt verder richting het water. In het water hebben we de olifant gewassen en hebben zij ons goed nat gemaakt. Top dag!

De volgende dag verlaten we Thailand en gaan we de grens over naar Laos. Onderweg maken we een tussenstop bij de witte tempel in Chiang Rai. We nemen een foto en scoren wat eten om onze reis te vervolgen. Voordat we de grens over gaan worden we gedropt bij een guesthouse. We krijgen wat papieren om vervolgens afgezet te worden bij de grens. De grensovergang gaat redelijk makkelijk. Yes, weer een mooi plakaat in ons paspoort. Wanneer we Laos binnen zijn staat er een busje, waarvan we dachten dat ons naar het plaatsje 'Huay Xai' zou brengen. De chauffeur van het busje geeft echter in zeer gebrekkig Engels aan dat wij hier moeten wachten en dat hij naar het busstation rijdt. Oké, dan wachten we maar. Even later zegt iemand anders dat we toch met het busje mee moeten. Wat is het nu? Wij begrijpen er helemaal niks meer van en helaas kan niemand ons echt verder helpen. Niemand spreekt Engels. We vertrouwen er maar op en gaan met het busje weg. We worden bij het busstation gedropt. De rest van de mensen stapt ook uit, want zij nemen de nachtbus naar Luang Prabang. Maar daar moeten wij niet naar toe. Het is inmiddels donker aan het worden en we hebben alleen wat Thaise Bath op zak. Het pinnen in Laos wil tot nu toe nog niet echt lukken, maar gelukkig staat bij het busstation nog een ATM die we kunnen proberen. Uiteindelijk lukt het toch om wat geld te pinnen. We scoren wat eten en wachten tot we opgehaald worden. Of we daadwerkelijk opgehaald worden vragen we ons nog sterk af, maar we zullen het zien. Wij hebben nu cash geld, ons kan niet veel gebeuren. Niet veel later komt er een busje voor gereden. Hè, het is die zelfde man. "To Huay Xai" zegt ie. Jaaa! We worden toch gebracht. In Huay Xai gaan we op zoek naar een slaapplaats. Een mevrouw komt al naar ons toe gerend en geeft aan dat ze een kamer beschikbaar heeft. "Dorm or double room?". "Doesn't matter". We vragen of we de kamer mogen zien. Dit is geen probleem. We lopen door een gang en komen in de tuin uit. Het ziet er nogal krakkemikkig uit. We lopen naar boven en de mevrouw laat ons de dorm kamer zien. We zien een kamer vol met matrassen op de grond en een badkamer die half uit elkaar valt. Josien en ik kijken elkaar ietwat verschrikt aan; "uhh.. zullen we toch maar even verder kijken?!". We zijn het er snel over eens en geven aan de mevrouw aan dat we toch even verder gaan kijken. De mevrouw is duidelijk beledigd en wordt opeens een heel stuk minder vriendelijk. Oké, snel wegwezen hier. Op straat zien we nog meer toeristen en we vragen of zij een goed guesthouse weten. We worden door verwezen naar een guesthouse een stukje verderop. De mevrouw komt al naar buiten gerend en geeft aan dat ze nog een double room voor 80.000 kip (€9,00) vrij heeft. We vragen wederom of we de kamer eerst mogen checken. We komen uit bij een kamer met twee heerlijke schone bedjes en een prima badkamer. De keuze is dan ook snel gemaakt, wij slapen hier vanavond! Met de dikke trui en de lange broek aan gaan we op zoek naar een eettentje. We eten spaghetti Aziatische stijl; met sweet-sour saus en zonder groente (wat te verwachten was) en drinken een biertje. Na het eten lopen we terug naar het guesthouse om ons bed op te gaan zoeken. We komen langs een lokale shop waar het erg gezellig klinkt. Met een biertje in de hand zit een groep locals muziek te maken. Ik roep naar de mannen dat Josien goed kan zingen (haha). Voordat we het in de gaten hebben worden er twee krukjes aangeschoven en zitten we gezellig een biertje mee te drinken. Een jongen spreekt wat Engels en vertelt ons dat ze de verjaardag van zijn dochter van 5 aan het vieren zijn. We leren hoe we in het Laotiaans moeten proosten en wij leren hen wat Nederlandse woorden. Blijkbaar vinden ze het erg gezellig met ons, want ze blijven het bier maar bij schenken. Rond half 12 lopen we toch maar eens terug naar ons guesthouse. Het was een erg gezellige avond!

De volgende ochtend staan we om 08.00 uur met onze spullen bij de office van 'the Gibbon experience'. We gaan twee dagen ziplinen door de jungle van Laos en slapen in een boomhut midden in de jungle. Voordat we van start gaan moeten we eerst nog tekenen dat we zelf verantwoordelijk zijn voor o.a. een dwarslaesie en emotionele schade. Oeef.. waar gaan we aan beginnen?! Er zijn in totaal 21 mensen die de twee daagse trekking doen. Hiervan zijn we met 8 Nederlanders. Ja ja.. Ons kleine kikkerlandje is weer goed vertegenwoordigd. Het is bizar hoeveel Nederlanders ik inmiddels al ben tegen gekomen tijdens mijn reis. We moeten eerst nog een flink stuk rijden voordat we aan de trekking gaan beginnen. Met het teugje aan (om je aan de zipline vast te maken) en de rugzak om beginnen we aan de trekking. We krijgen uitleg hoe het ziplinen te werk gaat en wat we moeten doen. De eerste zipline is dichtbij en is maar een korte. Na deze zipline beginnen we aan de flinke hike van twee uur door de jungle. Na even goed afzien komen we boven aan en is het tijd voor het echte werk. Spannend! Zal het eng zijn? Dan is het mijn beurt. Zit alles goed vast? Check, check, dubbelcheck: Ja! Lets go!! Ik laat me volledig over aan de zipline en vlieg door de jungle van Laos. Waaaaah, dit is tof!! De eerste zipline was al ontzettend cool, maar toen kwam de tweede.. Wauw! Wat een prachtig uitzicht en op wat voor bizarre hoogte vlieg je door de jungle. Het ultieme gevoel van vrijheid! De ziplines hebben gemiddeld een afstand van ongeveer 400 m. De langste zipline is zelfs rond de 560 meter! Twee dagen lang ziplinen en hiken we door de jungle van Laos. We overnachten in een waanzinnig mooie boomhut op zo'n 40 meter boven de grond. Een boomhut zoals in de dromen van ieder kind, prachtig gemaakt! Onze boomhut had drie etages. Op de eerste etage kom je met de zipline de boomhut binnen en is de badkamer. In de badkamer heb je volledig uitzicht over de jungle. Dus stel je eens voor als je daar staat te douchen. Wanneer je naar beneden kijkt zie je tussen de houtspleten door de jungle onder je voeten. Aaah.. dat is inderdaad een beetje eng. Geen spullen laten vallen dus. Een top ervaring rijker!!

Het einde van de reis komt nu wel akelig dichtbij. Morgen vliegen we naar Koh Samui, het zuiden van Thailand. Last minute hebben we besloten om toch nog wat meer van Laos mee te pakken en dus per vliegtuig naar Thailand te gaan. Ik ben ontzettend blij dat we deze keuze gemaakt hebben, want wat een prachtig land is Laos. Het is een stuk minder ontwikkeld als Vietnam en Thailand en lijkt wat dat betreft wat meer op Cambodja. De natuur is prachtig hier! Als ik straks heerlijk op het strand in Thailand aan het chillen ben, heb ik hopelijk weer wat meer tijd om jullie van de avonturen van Laos op de hoogte te brengen.

Aaaah.. Tot volgende week....!