Wanneer je Cambodja binnen rijdt zie je meteen dat het een heel ander land is als Vietnam. Cambodja heeft een veel armoedigere uitstraling en is veel uitgestrekter. De krakmikkige huizen doen me denken aan Indonesië. De vele scooters zijn ingeruild voor auto's, hoewel je hier ook nog veel scootertjes tegen komt. Oudere mensen kom je hier vrijwel niet tegen, deze zijn grotendeels vermoord tijdens de massamoorden 40 jaar geleden. Supermarkten kennen ze hier amper, lokale shops zijn er echter meer als voldoende.

Toen we met de bus in Phnom Penh aan kwamen werden we meteen kennis gemaakt met de tuktuk. Sanne heeft besloten om nog een stuk met Ellen en mij mee te reizen, we zijn dus met zijn drieën. De tuktuk drivers wilden ons maar al te graag naar het hostel brengen. "How much?" "3 dollar each person". Haha no way, dat gaan we dus mooi niet doen. 1 dollar per persoon is meer als voldoende. We trappen er niet in en laten ons voor 1 dollar per persoon naar het hostel brengen. In het hostel concluderen we dat we allemaal erg moe zijn. We besluiten om in het hostel een hapje te eten. Na het eten gaat de chill modus aan. Zelfs een spelletje bonanza zit er niet meer. We zoeken vroeg ons bed op en zijn al snel in dromenland.

De volgende dag slapen we enigszins wat uit. Om half 10 nemen we de tuktuk naar de killingfields. We hadden van veel mensen begrepen dat het erg indrukwekkend is. We hebben ons dan ook op het ergste voorbereidt. Door het ritje met de tuktuk krijgen we een beter beeld van de stad. We rijden door kleine straatjes, moeten uitkijken voor de enorme gaten in het wegdek en donderen af en toe half uit de tuktuk. Maaar.. Uiteindelijk komen we veilig aan bij de killingfields. Bij deze en de andere killingfields zijn in drie jaar tijd miljoenen mensen op enorm gruwelijke wijzen vermoord. Bij de ingang krijgen we een audio guide, ook nog Nederlands gesproken. De audio leidt je stap voor stap door de killingfields rond en geeft bij elk punt uitleg over wat hier zo'n 40 jaar geleden af heeft gespeeld. Wat een bizar helse dingen zijn hier gebeurd. Mensen zijn op dit meest gruwelijke wijze om het leven gebracht. Op sommige plekken kom je nog kledingstukken of botten van mensen tegen. Er staat niet voor niks een bordje met 'don't step on bones'. Onbegrijpelijk dat dit soort dingen nog zo recent geleden gebeurd zijn. Nadat we klaar waren met de audio rondleiding zijn we op zoek gegaan naar onze tuktuk driver. In eerste instantie konden we hem niet vinden, maar meneer lag heerlijk in zijn hangmat in de tuktuk een dutje te doen. Chillen, daar zijn de locals wel goed in. Na de killingfields zijn we naar het S21 museum geweest. Het S21 museum is een oud schoolpand en werd als gevangenis gebruikt voordat de mensen naar de killingfields gebracht werden. Ook hier konden we kiezen voor een audioguide. We waren nog bezig om alle indrukken van de killingfields te verwerken, dus besloten om deze keer geen audio te nemen maar op eigen houtje het museum te verkennen. Het was inmiddels bloedheet in Phnom Penh. Door alle bizarre indrukken en de warmte werd de hoofdpijn er niet minder op. Na een paar uurtjes kregen we de informatie amper verwerkt. We waren toe aan een goede lunch en zijn terug naar het hostel gegaan. Na de lunch besloten we om in het hostel te blijven chillen. Ellen en ik moesten nog wat dingen regelen. Zo moesten we bijvoorbeeld ons visum voor Myanmar nog fixen. 's Avonds zijn we buiten de deur gaan eten. Het was helaas de laatste avond met Sanne samen, dus we wilden er een gezellige avond van maken. Bij de eerste de beste streetfoodtent zag het eten er top uit. "Uhh doe ons dat maar", terwijl we wezen naar het gerecht van de buurman. Rijst met groente, altijd prima. "Do you have some beer?" "No" was het antwoord van de mevrouw. Oké, dan maar een colaatje bij het eten. Toen we even later een klant een biertje zagen drinken waren we ietwat verbaasd. Hmm.. Beetje vreemd dit. Na het eten zijn we een lokale bar gaan op zoeken en hebben we samen nog een paar biertjes gedronken.

De volgende ochtend splitsen onze wegen. Ellen en ik nemen de bus naar Kampot en Sanne gaat door naar Siem Reap. Kampot is een klein vissersplaatsje. Het toerisme is nog erg opkomend in dit stadje. Dit maakt een bezoek aan deze stad erg leuk. Midden in het stadje staat een groot 'darium' monument. Darium is een fruitsoort wat erg populair is onder de locals. Doordat Ellen me al vele malen verteld heeft dat het echt enorm vies is, durf ik me er tot aan heden nog niet aan te wagen. Maar wie weet komt het nog.. In plaats van een partyhostel hadden we deze keer voor een totaal andere overnachting gekozen. We hadden guesthouse geboekt aan de rivier. Wauw, wat was het heerlijk hier! Wat een enorme rust heerst hier, totaal anders dan we de afgelopen tijd hebben gehad. Die avond slapen we in een boomhut.

De volgende dagen huren we een scooter en gaan we rondtouren door het 'Bokor National Park'. Het park ligt zo'n 7km van Kampot af en heeft een mooie weg er naar toe. Het park was niet erg bijzonder, maar het touren beviel ons erg goed. Lekker 30 graden, zonnebrilletje op en genieten van de vrijheid. We hebben een top dag gehad. 's Avonds gaan we in het stadje op zoek naar een leuke eettent.

Nog een nachtje hebben we door gebracht in het leuke guesthouse, waarna we de volgende ochtend met een busje naar Sihanoukville zijn gegaan. We besluiten om meteen de speedferry naar het eiland Koh Rong te nemen. Ellen en ik hadden beiden zo'n ontzettend goede verhalen gehoord over dit eiland, dat we er beiden al de hele reis naar uitkeken. En inderdaad.. Wauw!! Wat een prachtig laid back backpackers paradijsje! Witte stranden, blauwe zee, leuke strandtentjes en dit alles met een lichte hippie vibe. Hoewel het eiland zo groot is als Hongkong, is er meer dan enkel wat strandtentjes en hostels/guesthouses niet te vinden op dit eiland. Tot vorig jaar kon je het eiland alleen bereiken met een vissersbootj. Inmiddels is dit vissersbootje ingeruild voor een speedferry. Er zijn grootse plannen om hier binnen 5 jaar enorme resorts en een vliegveld te bouwen. De Wi-Fi lag er al drie weken uit, dus we gingen een paar rustige dagen tegenmoet. We hadden de planning om ongeveer 3 dagen te blijven, maar mocht het nodig zijn konden we er een week spenderen. Met een brandende zon op je snoet, 30 graden en een backpack waarvan het zweet je op je rug loopt was hosteljacht op dit moment niet het leukste. We namen dan ook snel genoegen met een crappy double room voor 12 dollar samen. De toillet moet op de Aziatische manier doorgespoeld worden en uit de douche kwam amper water. Maar ach.. Nu maar hopen dat er geen bedbugs zijn. We hebben snel onze spullen gedropt en zijn een frisse duik in de zee gaan nemen. Op het strand ontmoeten we al snel andere backpackers waarmee we die avond gaan deelnemen aan de pubcrawl. Dansen met de blote voetjes in het zand, heerlijk. Shots in overvloed en veel te veel drank. Het was een top avond, de feestjes op Koh Rong zijn top! De volgende dag konden we met onze brakken koppen alleen maar in de schaduw liggen of de verkoeling in het water op zoeken. 's Avonds gaan we met zijn alle wat eten en drinken we een drankje. Met het idee om vroeg ons bed op te gaan zoeken lopen we terug naar het hostel. Maar nee hoor.. Onderweg komen we langs een bar waar het nog erg gezellig is. Even later staan we met een koud biertje in de hand bierpong te spelen. Het wordt wederom een gezellige avond.

De volgende dag liggen Ellen en ik al vroeg op het strand te tannen. Deze middag gaan we mee met een boottocht rondom het eiland. We beginnen met snorkelen. Helaas was het snorkelen bij Gili niet te overtreffen. Deze keer dus niet zwemmen met schildpadden. Op enkele visjes na was het snorkelen niet zo bijzonder. Het koraal was erg hoog waardoor wij met onze slungelige lange benen al snel de voet hieraan open gehaald hadden. Dan maar met een een lekker koud biertje tannen op de boot. Nadat iedereen uitgesnorkeld was gingen we een stukje verderop vissen. Iedereen kreeg zijn eigen hengel met aas er aan. We hebben de hengel in het water gegooid en toen was het wachten begonnen. Ik heb nog nooit eerder gevist dus vroeg me sterk af hoe het zou aanvoelen als je beet had. Al vrij snel voelde ik wat aan mijn hengel. "Uhh Elllen.. Voel jij eens? Volgens mij heb ik beet?!" Nee hoor zegt Ellen, dit is niks. Met mijn eigenwijze kop begin ik de hengel toch op te draaien. Stel je voor.. Misschien hangt er toch iets aan. Draaien, draaien, draaien!! Opeens zie ik iets gekleurds naar boven komen. Ik schrik er zo van dat ik een enorme gil geef, alle mensen op de boot naar me kijken en dat het vissersmannetje meteen naast me staat. Ja! Je hebt beet zegt de man, snel oprollen! De hengel komt boven water en er hangt niet één maar er hangen twee vissen aan de hengel. De man gooit de vissen in een bak en de eerste vangst van vandaag is binnen. Toen ik binnen een paar minuten weer beet had en ook Ellen al snel vangst had, werd het wel aardig stil aan de andere kant van de boot. De Spanjaarden hadden het wel voor gezien en gaven de moed op. Ik heb ze maar niet wijs gemaakt dat ik elke zaterdagochtend ga vissen. Grotendeels dankzij ons kon iedereen aan het einde van de dag genieten van een vers visje van de bbq. Nadat we de ietwat bewolkte sunset bij Long Beach hadden bekeken gingen we met de boot terug naar het eiland. Onderweg maakte we nog een tussenstop om met plankton te gaan zwemmen. Wanneer je in het water beweegt zie je kleine lichtgevende gele deeltjes in het water bewegen. Ontzettend gaaf om te zien! Terug op het eiland hadden Ellen en ik behoefte aan een lekkere frisse douche. We hadden om 20 uur afgesproken met de groep om wederom de pubcrawl te gaan joinen. Maar shit.. Er komt geen water uit de douche. Toen ik het beneden na ging checken gaf de man van het hostel aan dat dit wel vaker voor komt maar dat het ongeveer 15-20 minuten zou duren. Na ruim een half uur gewacht te hebben was er nog steeds geen water. Ja shit.. Wat nu? We moeten om 20 uur paraat staan. Wederom ging ik naar beneden om het na te checken. De man gaf aan dat er op het hele eiland geen water is. Hmm.. Maar waarom doet de kraan het beneden dan wel? Hmm.. Hier had de man geen antwoord op. Beetje vreemd allemaal. Maar weet je wat.. Ik ga gewoon in een ander hostel douchen. Met mijn douchetasje, alsof ik op de camping in Spanje was, ben ik naar het buurhostel gelopen. Gewoon doen alsof je gek bent en doorlopen was mijn enige gedachten. Al vrij snel had ik de douches gevonden en ja hoor, er was een douche vrij! Wauw, een harde straal!! Het kan dus toch, binnen 5 minuten douchen op Koh Rong. Was ik hier maar eerder gaan douchen. Nog even snel een hapje gegeten en we zijn er klaar voor. Pubcrawl shirt nummer 2 is in the pocket, laat de shotjes en de drankjes maar komen. Het wordt wederom een top avond!

Nadat we zes dagen op dit fantastisch eiland hebben door gebracht, besluiten we dat het genoeg geweest is. We gunnen onze lever wat rust en boeken voor de volgende dag de speedferry naar het vaste land. Wanneer we de tickets geboekt hebben voelt het wel heel definitief om hier weg te gaan. Shit.. Het was wel echt super vet hier! 35 graden, rond lopen op je blote voeten, chillen onder een palmbook, tijd is niet belangrijk en doen en laten waar je zin in hebt; pff.. wat ga ik Koh Rong enorm missen zeg!! De allerlaatste avond op het eiland maken we er nog een leuke avond van. We drinken cocktails en spelen een spelletje 'ezelen' met de meest vreemde opdrachten. Ja, wat hebben we gelachen zeg!

De volgende dag, de dag van vertrek, besluiten Ellen en ik om nog even bij een ander strand op Koh Rong te gaan kijken, namelijk 4K beach. Na een korte hike kwamen we bij een nog mooier paradijsje terecht. Hagelwit strand, helder blauw water en geen afval op het strand. Het strand was op drie andere toeristen na, vrijwel uitgestorven. We hebben hier nog wat uurtjes in het water gedobberd en zijn daarna terug gelopen. Toen was het tijd voor afscheid. Afscheid van dit geweldig eiland. Een aantal mensen die we hadden leren kennen op Koh Rong waren vanochtend al van het eiland vertrokken. De rest die er nu nog was, zouden we over een paar dagen weer meeten in Siem Reap. Siem Reap was namelijk onze volgende stop. Nadat we de speedferry naar Sihanoukville hadden genomen, hebben we de nachtbus naar Siem Reap genomen. Ellen en ik hadden een knus bedje voor ons tweeën. Het wegdek was nogal terror waardoor we regelmatig wakker geschud zijn geworden.

Vroeg in de ochtend komen we aan in Siem Reap. Om 06.00 uur op hosteljacht is niet het leukste begin van de dag. Uiteindelijk komen we uit bij wederom een cheap double room met gedeelde badkamer. Oké, primaaaaaa.. Dachten we temminste. Uiteindelijk bleek het toch wat krakmikkeriger dan we in eerste instantie gedacht hadden. Een bloedhete kamer, zonder airco, geen schone bedden en een crappy badkamer a la Koh Rong. Net datgene waar we op dit moment eigenlijk weinig behoefte aan hadden. Voor de volgende nacht besluiten we dan ook wat meer 'luxe' op te zoeken. We score een ontbijtje en gaan de stad ontdekken. Siem Reap heeft veel knusse restaurantjes en veel shops waar je de meest leuke dingen kunt kopen voor een cheap prijsje. Cheap, ja daar houden wij wel van! Je wordt er nogal hebberig van. Helaas is mijn backpack, doordat ik al veel te veel geshopt heb, al meer dan vol. 's Avonds begint Siem Reap pas echt te leven. Wat een drukte en gezelligheid! We lopen we over de nightmarket en drinken een cocktail op straat. Op straat zijn verschillende kleine barretjes en eettentjes waar je voor de meest goedkope prijzen eten en drinken kunt scoren. Dit allen omgetoverd van scooters. Creatief, dat zijn ze hier zeker.

De volgende dag doen we 's ochtends rustig aan en huren we 's middags een E-bike. De rest van de overgebleven groep die we hebben leren kennen op Koh Rong, zijn ook in Siem Reap aan gekomen. Met de E-bike rijden we samen naar Angkor en gaan we naar de zonsondergang bij Angkor Wat. Tenminste, dat was het idee. Maar helaas.. De meeste mensen liepen Angkor Wat naar buiten en wij liepen naar binnen. Fashionable late? Nee hoor, gewoon dik te laat.. Shit. Mede te danken aan de aardige Fransman, de eigenaar van de E-bikes. Wat kon die vent lullen zeg. We zijn terug gereden naar de stad en zijn een hapje gaan eten. Vroeg ons bed in, want de volgende ochtend mochten we weer vroeg de veren uit. Om 04.45 uur zaten we op onze groene monsters op weg naar de zonsopgang bij Angkor Wat. De Fransman had ons de tip gegeven om bij een andere tempel dan Angkor Wat de zonsopgang te gaan bekijken. Dit omdat deze veel rustiger is en alle chineze massaal op de Angkor Wat tempel afkomen. Dit keer kwamen we echter wel ruim op tijd aan. We besluiten dan ook lekker eigenwijs te zijn en toch gewoon bij de Angkor Wat tempel de zonsopgang te gaan bekijken. Bij aankomt was het nog vrij rustig en was er nog plaats om vooraan bij het water op de grond te gaan zitten. Nadat we ons geïnstaleerd hadden was het wachten begonnen. De chinezen bleven maar binnen stromen en vechten voor het beste plekje voor hun camera stellages. Hah zitten wij even lekker VIP eerste rang. Plotseling horen we een geluid.. Ohjé, er is iemand in het water gedonderd. Al snel wordt het chineesje uit het water gevist. Stiekem liggen wij en vele andere mensen enorm in een deuk van het lachen. Wat een komisch momentje. Wanneer de zon langzaam op komt en de Angkor Wat tempel prachtig spiegelt in het water strijden de chinezen nog steeds voor de beste camera kiekjes. "Please SIT down" horen we plotseling iemand roepen. "Sit... Sit... Sit.. 'klik'... Yess thank you" en zo gaat het maar door. Verbazingwekkend kijk ik om me heen wat hier allemaal gebeurt. Het is alleen al een hele happening om dit mee te maken. Het is een prachtig plaatje om de tempel in het water te zien spiegelen. Wanneer de zon bijna volledig op is besluiten wij om er vandoor te gaan. Voordat iedereen Angkor Wat gaat verlaten beginnen wij aan onze tempeljacht. Op de E-bikes crossen we langs de verschillende tempels. We hadden heel wat bekijks van andere toeristen met onze groene monsters. "Hè, wat zijn dat voor vreemde dingen waar hun op rijden" zag je de mensen denken. De bikes konden we op verschillende manieren op slot doen. Een van de manieren was met een alarm vanuit de afstandsbediening van de sleutel. Helaas ging dit niet altijd even soepel. Regelmatig ging het alarm af en kwamen alle soorten alarmbellen voorbij. Haha, wat hebben we gelachten. Bij de eerste tempels is het nog heerlijk rustig en zijn we vrijwel alleen. Nadat we heel wat mooie tempels bekeken hebben beginnen we er langzaam genoeg van te krijgen. We sluiten onze tempeljacht af met een kijkje in de enige echte Angkor Wat tempel. Na afloop crossen we terug naar Siem Reap en leveren we de E-bikes weer in. Na een korte powernap, waar we zwaar aan toe waren, gaan we met zijn alle wat eten. Dit keer was het officieel de laatste avond samen. We besluiten om af te sluiten waar we mee begonnen zijn en maken er dus een mooi feestje van. We drinken cocktails op straat en proeven gefrituurde spider (ieeeh, maar eigenlijk best lekker). Hierna verplaatsen we ons naar een lokale bar en vieren we een vervroegd kerstfeestje. Het was een mooie afsluiter!

Na veel te weinig uurtjes slaap, gaat voor Ellen en mij alweer vroeg de wekker. Om 08.00 uur moesten we paraat staan voor de bus naar Bangkok. We hadden enorm geluk, de bus is niet vol geboekt. Hierdoor hadden we ieder twee stoelen en konden we nog wat uurtjes slaap bijtanken. Aan het eind van de middag komen we veilig aan in Bangkok.

Dit was het dan, Avontuur 3.0 zit er op! Wat heb ik enorm genoten van de tijd in Cambodja. In korte tijd zo veel gezien en zo veel gedaan. Tegelijkertijd ook ontzettend lui geweest en heel wat goede feestjes mee gepakt. Voor mijn gevoel hebben we het maximale er uit gehaald en heb ik een goede indruk van het land gekregen.

Next stop: Myanmar

Inmiddels alweer ruim een week geleden is Josien ook aan gekomen in Azië. Met zijn drieën zijn we vanuit Bangkok door gevlogen naar Yangon, Myanmar. In totaal blijven we 11 dagen in Myanmar en zit de trip er voor een groot deel alweer op. Het land is zo veel anders dan de Aziatische landen waar ik tot nu toe kennis mee heb gemaakt. Ik kijk er naar uit om jullie snel meer hierover te vertellen.

Het gaat ontzettend goed met me en zoals jullie lezen heb ik het enorm naar mijn zin.

Life is good!

Liefs uit Myanmar