esmeeinazie.reismee.nl

Mingalaba Myanmar

Myanmar, het land waar ik deze reis misschien nog wel het meeste naar uit keek. Heel bewust heb ik er voor gekozen om nu een bezoekje aan dit land te brengen. Het land is pas sinds een paar jaar open voor toeristen. Twee jaar geleden, toen ik al het plan had om naar Azië te gaan reizen, was het een stuk moeilijker om Myanmar binnen te komen. Een visum kreeg je niet zomaar en pinautomaten waren er amper. Dus voldoende glad gestreken dollars op zak hebben was een pré. Maar als ik nu zie hoe makkelijk je inmiddels door dit land kunt reizen is er denk ik in twee jaar tijd al veel veranderd. Een visum is makkelijk te regelen in Bangkok of via internet. We zijn zonder problemen het land binnen gekomen en hadden geen dollars op zak. Met creditcard kun je vrijwel overal pinnen. Desondanks denk ik niet dat we te laat zijn met een bezoek aan dit land. Het pure Azië is hier overal terug te vinden en daarom is dit land ook zo veel anders dan de Aziatische landen waar ik tot nu toe kennis mee heb gemaakt. De mensen leven hier nog zo ouderwets. Heel bijzonder om te zien. Het is dan ook een hele bijzondere en erg toffe ervaring om door Myanmar te reizen en kennis te maken met dit prachtig land.

Na een goede vlucht zijn we in de avond aan gekomen in Yangon. Het vliegveld ligt een stuk buiten de stad. Door het drukke verkeer hebben we er ruim een uur over gedaan om bij ons hostel te komen. We hebben snel onze spullen gedropt en zijn streetfood gaan scoren.

De volgende dag gaan we op eigen houtje de stad verkennen. De stad heeft een ietwat vieze uitstraling. Overal ligt rotzooi op de grond. Zoals de locals in Vietnam en Cambodja hun eigen paadjes goed schoon houden, gooien de locals in Yangon hun eigen straatjes vol met rotzooi. Toeristen kom je hier amper tegen en de locals kunnen je goed lang aanstaren. "Heh wat zijn dat voor lange blanke dames". Tegelijkertijd staren wij hen aan, omdat ze er toch anders uit zien dan de Aziaten die we tot nu toe hebben gezien. Vrouwen, maar ook mannen dragen rokken. Wanneer we een man gehurkt op de grond zien zitten en hij even later weg loopt alsof er niks gebeurd is, zien we een natte plek op de straat. Ja hoor, wij weten voldoende.. Ieeeh. Veelal vrouwen, maar ook enkele mannen dragen crème kleurige 'schmink' op hun gezicht. Tsja.. Waarom zouden ze dit doen? Later komen we erachter dat dit dient als zonnebrand en ze dit tevens als make-up dragen. De een heeft enkel wat strepen op de wangen, de ander heeft het hele gezicht er mee vol zitten en heeft zelfs wat strepen op de arm en in de hals. Het lijkt alsof ze de foundation niet goed uit gesmeerd hebben. De kleinste baby's die we tegen komen dragen dit. Tsja.. Je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen. De locals kauwen de hele dag door op tabak. Overal waar we komen horen we rochelenden geluiden en ja hoor, daar spuugt er weer eentje op de grond. Ieeeeh. Het goetje is rood van kleur door de tabak. Vervolgens stoppen ze weer een nieuwe portie in de mond en gaan ze weer vrolijk verder kauwen. De kaken krijgen hier weinig rust. Langs de straat zitten locals die spulletjes verkopen. Het lijkt er op dat iedereen gewoon op de straat kan gaan zitten en random dingen mag verkopen. Van de meest kapotte iphones met barsten in het scherm tot aan de nokia 3300, tot aan schroevendraaiers en schoonmaakmiddelen. De meest gekke en bizarre dingen liggen hier te koop. We nemen een kijkje in een grote pagode, slenteren door de straatjes van Yangon, zoeken de airco op in de KFC en lopen terug naar het hostel. Wanneer we door de straten lopen komen we plotseling op een plek waar het ontzettend druk is. Er staat een politiebusje en we zien dat er meerdere personen afgevoerd worden. De menigte staat om het busje heen te joelen en foto's te maken. Het is een grote happening. Het busje rijdt weg en de mensen rennen er achteraan. Verbazingwekkend kijken we wat hier allemaal gebeurt, bizar! Dit zou je in Nederland eens moeten proberen. Om 17.30 uur verlaten we het hostel om met de taxi naar het busstation te gaan. Door het drukke verkeer zijn we wederom lang onderweg. We gaan met de nachtbus naar Bagan. Dit keer zijn de stapelbedjes, zoals ze die in Vietnam en Cambodja in de bus kennen, ingeruild voor doodnormale stoelen. De stoelen kunnen echter bijna volledig plat, er is een stewardessen service in de bus en we hebben ieder een eigen tv schermpje. Ellen vermaakt zich al snel met de film 'monsters & co'. Wat een feest om met de bus te gaan.

De volgende ochtend komen we vroeg aan in Bagan. Brrr.. wat is het koud hier! De dikke trui en lange broek zaten diep verstopt in mijn backpack, maar zijn in Myanmar inmiddels al meedere malen tevoorschijn gekomen. 's Avonds koelt het hier enorm af. Met de tropische temperaturen die ik inmiddels alweer bijna 3 maanden(!) gewend ben is dit toch wel weer even enorm wennen. Lekker opgepropt in de taxi gaan we naar het hostel in Bagan. In het hostel krijgen we een warm welkom door de kerstmuziek die aan staat. Ohja.. Morgenavond is het kerstavond! We worden er weer even aan herinnerd. Kerst wordt hier door de locals natuurlijk niet gevierd, waardoor we het maar amper mee krijgen. Af en toe komen we een karige kerstboom tegen en wat eenzame kerstverlichting. Het hostel waar we in Bagan verblijven wordt gerund door Italianen. Hier wordt kerstmis zeker niet vergeten. Voor kerstavond staat er een quiz op de planning en op eerste kerstdag kun je deelnemen aan de kerstmaaltijd in Italiaanse stijl. Helaas moeten wij deze feestmaaltijd missen, want eerst kerstdag trekken wij weer verder. Een goede Italiaanse pasta gaat er na maanden bijna niks anders dan rijstmaaltijden eten, eigenlijk wel in. Na een ontbijtje huren we een E-bike en gaan we op tempeljacht. De tempels in Bagan is dan ook de reden waarom we naar deze plaats zijn gegaan. De beelden die ik er van gezien heb zien er ontzettend mooi uit, waardoor ik enorm nieuwsgierig ben naar dit plaatsje. De zon is inmiddels op en het wordt weer heerlijk warm in Myanmar. Met de plattegrond in de hand crossen we op de E-bikes richting de tempels. Van grote tot kleine tempels en van bruine, witte tot goudkleurige tempels. We hebben uitzicht op duizenden tempels. Wanneer we 360 graden draaien zien we overal om ons heen tempels. Om de tempels binnen te mogen dienen we gepaste kleding te dragen. Dit houdt in; schouders bedekt, benen bedekt, schoenen uit (blote voeten) en geen hoofddeksel of zonnebril op de kop. De tempels zien er van buiten ontzettend mooi uit, met name de bruinkleurige tempels. Van binnen zijn ze echter niet zo bijzonder. In sommige tempels kun je van binnenuit naar de top van de tempel klimmen. Vanuit de top van de tempel heb je een prachtig uitzicht over de verschillende tempeltjes. Na de lunch gaan we terug naar het hostel om even te chillen. Om 16.30 uur gaan we met een groep vanuit het hostel op de E-bikes terug naar de tempels. We gaan op één van de vele duizenden tempels klimmen om vanuit daar de zonsondergang te bekijken. We crossen over de zandwegen, slippen regelmatig met de bikes weg in het zand en komen plotseling tot stilstand. De weg wordt gespert door een kolonne koeien die onder begeleiding van een aantal locals verplaatst worden. Shit.. We moeten opschieten, straks zijn we te laat voor de zonsondergang. Oké, dan rijden we maar door het veld. Even later willen we de weg weer op rijden, maar helaas.. De koeien zijn ons wederom voor. Dan gaan we er maar tussendoor crossen. Doordat de bikes nogal makkelijk door het losse zand weg slippen was het een hele uitdaging om zonder de koeien omver te rijden er tussendoor te rijden. Dit was wel weer een bijzonder avontuur. We hebben veilig de tempel bereikt en genoten van de prachtige zonsondergang.

De volgende ochtend zaten we om 05.45 uur weer op de bike om Bagan wakker te zien worden. Brrr.. Wat is het koud!! We gingen naar de zonsopgang bij de tempels. Het was nog pikdonker buiten. De man van het hostel had ons uitgelegd naar welke tempel we het beste konden gaan. De tempels lijken zo ontzettend veel op elkaar dat het best nog een uitdaging was om de juiste tempel te vinden. "Zou het deze zijn?" "Nee, volgens de kaart moet ie wat meer naar rechts liggen". "Zouden we dan toch vooraan naar rechts moeten gaan?" Gelukkig dat we ruim op tijd vertrokken zijn. Na een extra rondje te hebben gereden kwamen we bij een grote tempel uit. We zagen door het licht van de zaklamp dat er al mensen op de tempel zaten. Laten we deze dan maar nemen. We lopen naar binnen en klimmen naar de top van de tempel. Het wachten is begonnen.. Brrr het wordt er niet warmer op wanneer je stil zit. Het is al aardig licht wanneer de zon rond 07.00 uur begint op te komen. In de verte zien we zo'n twintig luchtballonnen de lucht in gaan. Wanneer je 300 euro neer wilt leggen kun je de zonsopgang vanuit de luchtballon bekijken. Wij hebben vanuit de tempel mogen genieten van de zonsopgang terwijl de luchtballonnen voorbij kwamen. Wauw, wat een magisch mooi uitzicht was dit!! In de ochtend lijkt Bagan zeker een sprookje! Tijdens deze reis heb ik de zonsopgang inmiddels al vanuit verschillende plekken bekeken, maar de sunrise in Bagan staat met stipt op nummer 1! Echt fantastisch!!

Nadat de zon volledig op was, hebben we nog even naar de luchtballonnen gekeken en zijn we ietwat verkleumd op de E-bikes terug naar het hostel gecrosst. Tijd voor een heerlijk warm kopje thee en een lekker ontbijtje. Na het ontbijt zijn we weer even ons lekkere warme bedje in gekropen en zijn rond 11.00 uur terug gereden naar de tempels. Meer dan tempels is hier niet te vinden. Bagan zelf heeft een aantal kleine eettentjes, wat karige shops en een ATM. In de avond gezellig een bar op zoeken zit er niet in. Het is 's avonds ook aardig koud, waardoor je al snel naar een warm bed verlangt. Deze middag zijn we weer op tempeljacht geweest en hebben we de mooiste kiekjes proberen vast te leggen. Het is zo ontzettend mooi dat het moeilijk is om dit vast te leggen op een foto. De GoPro kwam dus aardig goed van pas.

Kerstavond hebben we door gebracht in het hostel. De meeste hostelgasten bleven gezellig hangen, waardoor het familiegevoel toch enigzins naar boven kwam. Hmm.. wat zullen we eens gaan eten vanavond? We kozen alle drie de burger. Burgers met bier op kerstavond, helemaal top. Eens wat anders dan het zes-gangen menu op wintersport. Helaas viel het eten bij Josien niet goed, waardoor ze nog flink ziek is geweest.

Eerste kerstdag hebben we door gebracht in de minivan. We hebben Bagan verlaten en zijn naar Kalaw vertrokken. Toen we in de middag aankwamen in Kalaw zijn we meteen door gelopen naar het trekkingskantoor. We wilden namelijk voor morgen de trekking boeken, omdat we anders in tijdgebrek komen. Gelukkig was dit geen probleem. We boeken de 3 daagse trekking van Kalaw naar Inle Lake. Drie dagen door de bergen van Myanmar wandelen en slapen bij de locals thuis. We hebben er ontzettend veel zin in! Deze avond gaan Ellen en ik romantisch met zijn tweeën dineren. Josien doet even rustig aan vanavond.

De volgende dag staan we om 07.30 uur met onze dagrugzakken bij de office paraat. Wij zijn er klaar voor, laat de trekking maar beginnen. Josien is nog niet helemaal fit. We regelen dat ze de hike van vandaag nog even overslaat en vanaf vanavond kan aansluiten. Met een groep van vijf dames, één opa en één guide verlaten we via de bergen Kalaw en gaan we op weg naar Inle Lake. Het tempo zit er flink in en dit heeft ook de guide al snel in de gaten. Respect voor de opa van de groep; mannetje van 61 jaar met twee kunstknieën die als een 18 jarige met de groep mee hobbelt, prachtig! We slaan de jungle in en wandelen verder. 'Shortcut' roept de guide. Met de korte broek langs alle dichtgegroeide planten lopen is een minder succes. Wij vinden het maar een aparte shortcut, maar ach wat meer avontuur is ook leuk. Ellen vraagt aan de guide of hij hier wel eens verdwaald is geraakt. Hmm.. Daar krijgen we niet echt antwoord op. Nog geen tien minuten later lopen we ons vast. We moeten aan de overkant van de kleine modderige rivier terecht komen. Daarachter ligt namelijk de plek waar we vandaag gaan lunchen. De guide gaat op onderzoek uit en vindt uiteindelijk een uitdagend weggetje om het riviertje over te komen. Natuurlijk gaat dit weer mis en stap ik met mijn voet in de modder. Jeeeej. We lopen door naar de lunchplek. Met een prachtig uitzicht genieten we van een Nepalese lunch, klaar gemaakt door onze eigen kok. Het was heerlijk! Na de lunch wandelen we nog zo'n drie uurtjes en arriveren we in het dorpje waar we de eerste nacht gaan door brengen. We slapen bij een lokaal gezin. Het houten huisje is gebouwd op houten palen. Onder het huis is de stal, hier staan 's nachts de buffels. Het huis bestaat uit een 'keuken', een 'slaapkamer' en een grotere kamer. In de grotere kamer ligt naast een enorm grote berg knoflooktenen een lange deken met zeven kussens en zeven dekens. Ja, dit is onze slaapplek. We mogen heerlijk op de grond slapen. Niets anders dan de locals dagelijks doen. De guide vertelt ons dat de toillet en de 'douche' buiten is. De douche bestaat uit een grote bak water met een klein bakje er in. Het wordt dus douchen vanuit een emmer. De toillet bevindt zich een stukje verderop in een klein houten hokje. Er is ook een lokale shop in het dorpje. Meer dan tien huizen zijn er in dit dorpje niet. We gaan een kijkje nemen in de lokale shop. Wanneer we het winkeltje aan huis binnen lopen zien we een oud schattig mannetje zitten. We kopen wat water en bier om de avond door te brengen. Het mannetje heeft wat moeite met rekenen, maar aaah wat een dotje is het toch. Bij terugkomst is het tijd voor het diner. Josien is inmiddels ook aan gekomen in het dorp. Gelukkig voelt ze zich alweer een heel stuk beter. Het begint inmiddels al goed af te koelen buiten. De dikke truien en lange broeken komen snel tevoorschijn. Onze kok heeft weer goed zijn best gedaan. Er wordt gekookt op enkel een zelfgemaakt vuurtje. We worden verwend met soep, verschillende verse groenten en rijst. Het eten wat over is wordt door het gezin zelf opgesmuld. Na het eten worden we door de guide uitgenodigd om bij hen rondom het vuur in de keuken te komen zitten. De rum komt tevoorschijn en we worden goed voorzien. Om 07.30 uur gaan de meeste van de groep het warme bedje op zoeken. Ellen en ik zijn nog niet echt moe dus blijven nog even bij de locals chillen. We hebben een leuk gesprek over het leven van de locals, proeven een Birmeese sigaar en besluiten om een uurtje later ook ons bed op te gaan zoeken. Diep onder de dekens gerold proberen we wat uurtjes slaap te pakken.

De volgende ochtend worden we stijf wakker van het slapen op de grond. Meerdere keren wordt je 's nachts wakker omdat je geen fijne houding meer weet te vinden. Het is nog steeds erg koud buiten en de zon begint langzaam op te komen. Met de dikke dekens om ons heen wagen we ons aan het ontbijt. Na het ontbijt maken we ons klaar voor dag 2 van de trekking.

Om 08.15 uur beginnen we aan de hike. Het wordt meteen een pittige klim naar boven. De guide vertelt ons dat dit het lastigste deel van de dag zal zijn. De rest van de dag gaan de wegen geleidelijk op en af. We lopen door de bergen, tussen de chilivelden, knoflookvelden, koriandervelden etc. We zien veel locals die hard aan het werk zijn op de velden. De ene local zwaait wat enthousiaster naar ons dan de andere local. Wat moeten deze mensen hard werken in de brandende zon! Op sommige velden worden de buffels in gezet om bijvoorbeeld het veld te ploegen. Bijzonder om te zien hoe deze mensen nog zo primitief en ouderwets leven. We lopen door kleine dorpjes waar we chili's tegen komen die liggen te drogen. Na de lunch moeten we nog zo'n drie uurtjes lopen. We arriveren bij het dorpje waar we de tweede overnachting gaan door brengen. Dit dorp is wat groter als het vorige dorp. Alle groepen van de trekking zullen hier in verschillende huizen verblijven. We slapen in een soort gelijke woning als gisteren. Wanneer Josien en ik een rondje door het dorp gaan lopen zien we dat veel locals nog hard aan het werk zijn. Een man is bezig met het poetsen van een auto. Auto's, die hebben we de afgelopen dagen amper gezien. De hele straat is uit gelopen om te kijken hoe de meneer zijn auto poetst met een hogedrukspuit. Na een heerlijke maaltijd zijn we helamaal gesloopt ons bed gaan opzoeken.

De volgende ochtend zaten we om 06.00 uur aan de pancakes. Een uurtje later begonnen we aan het laatste deel van de trekking. Vandaag moesten we nog omgeveer 4 uurtjes lopen voor onze eindbestemming Inle Lake. Het was een heerlijk stuk om te wandelen. We hadden het tempo er goed in zitten, waardoor we ruim voor op schema lagen. De voetjes begonnen langzaam wat te zeuren, maar het einde was in zicht. Om 11.30 uur bereiken we de lunchplek. Na de lunch lopen we naar de rivier waar we in de boot stappen. In een klein vissersbootje crossen we Inle Lake over en gaan we naar Nyaung Shwe, het dorp waar we verblijven. Zeiknat door het opspattend water van het bootje komen we aan. We nemen de taxi naar het hostel en springen meteen onder de douche. Hmm.. wat is dat heerlijk om weer helemaal fris te zijn!! Wi-Fi is hier nog ver te zoeken. We vinden een restaurantje waar ze wel Wi-Fi hebben en laten het thuisfront weten dat we de trekking overleefd hebben. Wat waren de afgelopen drie dagen fantastisch!!

De volgende dag huren we een fiets en fietsen we door het dorp. We gaan naar de markt, shoppen wat leuke dingen en gaan chillen in een restaurantje. Even lekker niks doen. Heerlijk na zoveel actieve dingen. Omdat we maar korte tijd in Myanmar zijn en het maximale er uit willen halen zijn we erg druk. Druk met dingen bezichtigen en doen, maar ook veel bezig met reizen. Het zijn flinke afstanden die we afgelegd hebben. Dit vergt toch ook veel energie, hoewel je het misschien niet zou denken. 's Avonds nemen we de nachtbus naar Yangon waar we de laatste dag van de reis door Myanmar gaan door brengen. In Yangon kopen we een treinticket en maken we een rondje met de trein. Wat een aparte beleving. Wanneer we de trein instappen worden we vanuit alle fronten aangestaard. Elke beweging die we maken wordt volledig gescand. Er zitten geen ramen in de trein, de openingen zijn gewoon open. Af en toe komt er een heerlijk briesje voorbij. De trein rijdt mega langzaam, dus je bent wel even onderweg naar een volgende bestemming. Bij elk station springen mannetjes naar binnen die spullen verkopen. De een verkoopt groente en lekkernijen, de ander tabak en drinken. De dagelijkse boodschappen kun je hier dus prima in de trein kopen. Veel locals maken hier dan ook gebruik van. Wanneer we bij de volgende halte aan komen zien we dat het hele perron vol staat met grote zakken met groente en fruit. Oh no, moet dit allemaal mee? Als de trein tot stilstand komt springen er verschillende locals de coupé in en vanuit het raam worden de zakken naar binnen geladen. Binnen no time staat de hele coupé vol met groente en fruit. Verbazingwekkend kijken we toe wat hier allemaal gebeurt. We zitten helemaal in gesloten en kunnen geen kant op. De locals gaan uitgebreid op de banken liggen of op de groente hangen. Wanneer ze zin hebben gaan ze weer verder werken. De groenten worden gesorteerd en met bosjes bij elkaar gedaan. Wanneer het werk klaar is gaan ze weer even slapen. Een paar haltes verder stappen ze weer een voor een uit en binnen no time staan de zakken met groenten en fruit weer op het perron. Yes, eindelijk weer plaats. Maar helaas voor korte duur. De volgende halten zien we enorm grote zakken op het perron liggen en ja hoor, ze komen bij ons de coupé in. De zakken zijn twee keer zo groot als de locals zelf en vijf keer zo breed. In de zakken zitten lege plastic flessen. Wanneer we denken dat de coupé nu toch echt vol is, worden er nog zakken bovenop gegooid. Het kan allemaal. Wanneer we een spoor naast ons een trein zien langs komen waar een jongen uithangt en in zijn hand een dode kip draagt is de dag compleet.

De volgende dag (oudjaarsdag) vertrekken we om 09.30 uur naar het vliegveld in Yangon. We vliegen terug naar Bangkok waar we nieuwjaar gaan vieren. Het is tevens de laatste avond samen met Ellen. Voor Ellen zit de reis er morgen helaas weer op. Zij vliegt terug naar Nederland. We vieren nieuwjaar buiten op Khao San Road. Met de zomerjurkjes en de buckets in de hand dansen we het nieuwe jaar in. Het is één groot gekkehuis. Midden op straat tussen de duizenden mensen vuurwerk afsteken is blijkbaar hier legaal, crazy people. Het wordt een top avond en een top begin van 2016!!

Josien en ik gaan nog vier weken Thailand en Laos verkennen. We reizen eerst naar het Noorden van Thailand en naar Laos om vervolgens naar het zuiden van Thailand te gaan, af te sluiten met de fullmoonparty en een paar heerlijke stranddagen op Koh Tao.

Ik ben inmiddels alweer drie maanden onderweg en de tijd vliegt voorbij. Nu Myanmar er op zit lijkt de tijd wel heel snel te gaan. Ik ben begonnen aan het laatste deel van mijn reis. Gelukkig hebben we nog heel veel mooie dingen op de planning staan, maar aan naar huis gaan wil ik voorlopig nog lang niet denken. Het leven dat je hier leidt is totaal onrealistisch, maar daardoor geniet ik misschien wel des te meer. Het leven in Nederland zal wel weer even vies tegen vallen, maar één ding is zeker; Ik ga met een backpack vol prachtige, maar vooral dankbare herinneringen naar huis!!

Tot over 4 weken! xxx

Reacties

Reacties

Colette

Heey Esmee!
Mooi verhaol weer :D! Ongeluifelijk waat ger allemaol mitmaak dao!! Ech sjiek!
Have Fun!! Enjoy Thailand en Laos! X

Marion Engelen

Hoi Esmee,
Weer een leuk reisverslag! Het leven is geen ponykamp maar wel een groot feest. Hartstikke leuk!
Vandaag hebben wij ook jouw kaart ontvangen, leuk dat je aan ons gedacht hebt. Ik kijk uit naar jouw foto's.
Groetjes van Marion en de mannen.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!